Ιαπωνική Καλλιγραφία

Headings

«Ιαπωνική καλλιγραφία» shodō (書道 ) ή αλλιώς shūji (習字)είναι η καλλιτεχνική γραφή της Ιαπωνικής γλώσσας. Η τέχνη της καλλιγραφίας προήλθε από την Κίνα τον 6^ομε 7^ο αιώνα περίπου, και μαζί με αυτήν οι τέχνες της δημιουργίας πινέλων, μελανιού και χαρτιού. Εκείνη την περίοδο η καλλιγραφία ήταν σημαντικό μέρος της εκπαίδευσης των ευγενών και αρχόντων της Ιαπωνίας.  Όμως όπως συμβαίνει με όλες τις τέχνες, με την πάροδο του χρόνου άρχισε να διαδίδεται και στον λαό. Στις μέρες μας η καλλιγραφία δεν είναι μία μορφή τέχνης η οποία θαυμάζεται, αλλά μία ζωντανή τέχνη που χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα των Ιαπώνων.

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι καλλιγραφίας όπως :

Η κλασική γραφή kaisho(楷書)όπου οι γραμμές στους χαρακτήρες είναι  ακριβείς και ζωγραφίζονται σαν να πρόκειται για τυπωμένο κείμενο. Η ημι-καμπυλωτή γραφή gyōsho(行書) όπου οι χαρακτήρες γράφονται πιο γρήγορα και χαλαρά. Και η καμπυλωτή γραφή sōsho(草書) που η γραφή είναι πολύ πιο ελεύθερη, πιο ρευστή και οι χαρακτήρες μπορούν να αναμιχθούν. Για την κλασική καλλιγραφία  χρησιμοποιείται μία μεγάλη ποικιλία χαρτιών ανάλογα με το κείμενο που προορίζεται να γραφεί.

Στις μέρες μας οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν μολύβια, στυλό ή πενάκια όταν γράφουν γράμματα και άλλα έγγραφα. Ωστόσο η τέχνη της καλλιγραφίας όπου για την γραφή των ιδεογραμμάτων απαιτείτε πινέλο βουτηγμένο σε μελάνι, παραμένει ως παράδοση στην Ιαπωνική κουλτούρα.   Ο τρόπος που χρησιμοποιείται το πινέλο, οι τεχνικές γραφής, οι σκιάσεις του μελανιού και η ισορροπημένη τοποθέτηση των χαρακτήρων στο χαρτί, θαυμάζεται ως έργο τέχνης . Ξεκινώντας από το δημοτικό σχολείο, οι μαθητές μαθαίνουν τις βασικές αρχές της καλλιγραφίας. Ενώ υπάρχουν και ειδικές σχολές που ο ενδιαφερόμενος μπορεί  να μάθει  αυτή την όμορφη τέχνη